Γεννήθηκε στην Αθήνα στη 1 Ιουνίου 1940 και από πολύ μικρή σπούδαζε χορό στις καλύτερες σχολές της Αθήνας. Το υποκριτικό της ταλέντο, φάνηκε από πολύ νωρίς, για αυτό και από 5 χρονών παιδί συμμετείχε σε παιδικούς θιάσους. Πριν κλείσει τα 12 της χρόνια έπαιξε στον κινηματογράφο στο έργο του Α. Σακελλάριου «Ο άλλος». Στη συνέχεια, σπούδασε στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1961 με το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου, για να ακολουθήσουν συνεργασίες της και με άλλους θιάσους. Το 1958 έπαιξε στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» και από τότε είχε δεύτερους αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους σε 14 ελληνικές ταινίες του εμπορικού κινηματογράφου - εκ των οποίων οι 8 της Φίνος Φιλμ - με τελευταία την ταινία «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση» του Ντίνου Κατσουρίδη. Από εκεί και πέρα, ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση, αλλά πρωταγωνίστησε και σε τρεις ταινίες διαφορετικού είδους, οι οποίες ταίριαζαν περισσότερο με την ιδιοσυγκρασία της. Οι δύο από αυτές ήταν του συζύγου της Παύλου Τάσιου: «Βαρύ πεπόνι» το 1977, για το ρόλο της οποίας κατέκτησε βραβείο ερμηνείας Α' γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, καθώς και η πολυβραβευμένη «Παραγγελιά» το 1980, κατά την οποία ο Κυριάκος Σφέτσας μελοποίησε στίχους της που ερμήνευε η ίδια.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Όστρια» σε σενάριο δικό της και του σκηνοθέτη της ταινίας Α. Θωμόπουλου, για το οποίο και μοιράστηκαν το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Από τότε αποσύρθηκε οριστικά από την τέχνη του ηθοποιού και συνέχισε μια δύσκολη ζωή με απογοητεύσεις, εξαρτήσεις από αλκοόλ και ουσίες, αλλά και με την ποίησή της. Μια ποίηση - κραυγή προς κάθε κοινωνική αδικία και παγίδα, μια ποίηση αναρχική αλλά αυθόρμητη και δυνατή. Ταυτόχρονα, υποστήριζε με πάθος τους αδύνατους και τις μειονότητες και αισθανόταν υποχρεωμένη να στέκεται μακριά από κάθε μορφή κατεστημένου. Οι ποιητικές εκδόσεις της είναι: «Τρία κλικ αριστερά (1978), «Ιδιώνυμο» (1980), «Το ξύλινο παλτό» (1982), «Απόντες» (1986), «Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών» (1988), «Νόστος» (1990), «Με λένε Οδυσσέα» (2002) και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε πολλές ανατυπώσεις, αφού η ποίησή της είναι πάντα επίκαιρη και ιδιαίτερα αγαπητή κυρίως από τους νέους.
Η πρώτη της συλλογή, «Τρία κλικ αριστερά», μεταφράστηκε στα Αγγλικά και κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1983. Το 1993 η Κατερίνα Γώγου έδωσε τέλος στη ζωή της με χάπια και αλκοόλ, σε ηλικία 53 ετών. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Αντώνης Μποσκοΐτης, γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Κατερίνα Γώγου, για την αποκατάσταση του μαύρου», στο οποίο σκιαγραφείται η αντιφατική ζωή της, αλλά και όσα είπαν γι' αυτήν πολλοί καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί της. Η Αγάπη Βιργινία Σπυράτου έχει γράψει τη βιογραφία της με τίτλο «Έρωτας θανάτου». Από το γάμο της με τον Παύλο Τάσιο απέκτησε μία κόρη, την Μυρτώ Τάσιου.
Φιλμογραφία:
Παραγγελιά (1980), 1992 (1978), Το βαρύ πεπόνι (1977), Ναι μεν, αλλά (1972, Υπέροχες νύφες, κορόιδα γαμπροί (1972), Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση (1971), Τρελά κορίτσια απίθανα αγόρια (1970), Αγάπη για πάντα (1969), Η θυσία μιας γυναίκας (1969), Η ωραία του κουρέα (1969), Ο τρελός τα έχει 400 (1968), Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965), Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965), Φτωχολογιά (1965), Γάμος αλά Ελληνικά (1964), Το κορίτσι της Κυριακής (1964), Άπονη ζωή (1964), Δις διευθυντής (1964), Η ψεύτρα (1963), Ανήσυχα νιάτα (1963), Μεσάνυχτα στη βίλα Νέλη (1963), Παλικαράκια της παντρειάς (1963), Τα παλιόπαιδα (1963), Οι γυναίκες θέλουν ξύλο (1962), Νόμος 4000 (1962), Τα κωθώνια του θρανίου (1962), Του Κουτρούλη ο γάμος (1962), Το έξυπνο πουλί (1961), Το παιδί της πιάτσας (1961), Άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω (1960), Δράκουλας και Σία (1959), Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο (1959), Ο άλλος (1952).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου