Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 (άλλες πηγές λένε 1933) στο Μαρούσι. Τρεις μέρες αργότερα αρρώστησε με πνευμονία και αμέσως οι γονείς της φάναξαν ιερέα να τη βαφτίσει. Το όνομα που της έδωσαν: Αλίκη - Σταματίνα. Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά. Στην κατοχή ο πατέρας της δολοφονήθηκε και η μητέρα της ανέλαβε μόνη της να μεγαλώσει τα τρία παιδιά, την Αλίκη, τον Αντώνη και τον Τάκη. Από μικρή η Αλίκη λάτρευε τη Μαίρη Πίκφορντ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Το πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο διαφάνηκε από τα παιδικά της ακόμα χρόνια, πρωταγωνιστώντας στις περισσότερες σχολικές θεατρικές παραστάσεις. Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, κρυφά από την οικογένειά της, καθώς το επάγγελμα του ηθοποιού εθεωρείτο ντροπή την εποχή εκείνη. Το 1953, όντας το δέυτερο έτος της σχολής, της ανατέθηκε ο μικρός ρόλος της Λουιζόν στον Κατά φαντασίαν ασθενή του Μολιέρου, ενώ τον ίδιο χρόνο πήρε και το ρόλο της Ολυμπίας στις Φουσκοθαλασσιές του Δημήτρη Μπόγρη.
Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειλώσει τη δραματική σχολή κι ενώ επέστρεφε από τις διακοπές της, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Για να παίξει στο έργο χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια από τη σχολή της έχοντας στη διάθεσή της μόνο τρία μερόνυχτα για να προετοιμαστεί και να μάθει το ρόλο. Η Ιουλιέτα της μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα Σεξπηρικής ερμηνείας, κοινό και κριτικοί, όμως, χειροκρότησαν την προσπάθειά της. Ακολουθεί η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία Το ποντικάκι, η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστα Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Φιλμογραφία:
Κατάσκοπος Νέλλη (1981), Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα (1980), Η Μαρία της σιωπής (1973), Η Αλίκη δικτάτωρ (1972), Η κόρη του ήλιου (1971), Σ' αγαπώ (1971), Ένα αστείο κορίτσι (1970), Υπολοχαγός Νατάσσα (1970), Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969), Η νεράιδα και το παλικάρι (1969), Η αγάπη μας (1968), Η αρχόντισσα και ο αλήτης (1968), Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968), Αχ αυτή η γυναίκα μου (1967), Το πιο λαμπρό αστέρι (1967), Διπλοπενιές (1966), Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Μοντέρνα σταχτοπούτα (1965), Η σοφερίνα (1964), Ο παράς και ο φουκαράς (1964), Το δόλωμα (1964), Siralardaki heyecanlar (1963), Αλίκη (1963), Η ψεύτρα (1963), Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963), Το ταξίδι (1962), Η Αλίκη στο ναυτικό (1961), Η Λίζα και η άλλη (1961), Μανταλένα (1960), Το κλοτσοσκούφι (1960), Η ζαβολιάρα (1959), Αστέρω (1959), Ερωτικές ιστορίες (1959), Η μουσίτσα (1959), Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο (1959), Αίγινα (1958), Έρωτας στους αμμόλοφους (1958), Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958), Χαρούμενοι αλήτες (1958), Μαρία Πενταγιώτισσα (1957), Κορίτσι με τα παραμύθια (1956), Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955), Το ποντικάκι (1954).
Το καλοκαίρι του 1954, πριν ακόμα τελειλώσει τη δραματική σχολή κι ενώ επέστρεφε από τις διακοπές της, την κάλεσε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος για να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού, που αποχώρησε από το θίασο, στο ρόλο της Ιουλιέτας. Για να παίξει στο έργο χρειάστηκε να πάρει ειδική άδεια από τη σχολή της έχοντας στη διάθεσή της μόνο τρία μερόνυχτα για να προετοιμαστεί και να μάθει το ρόλο. Η Ιουλιέτα της μπορεί να μην ήταν υπόδειγμα Σεξπηρικής ερμηνείας, κοινό και κριτικοί, όμως, χειροκρότησαν την προσπάθειά της. Ακολουθεί η πρώτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία Το ποντικάκι, η συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστα Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Φιλμογραφία:
Κατάσκοπος Νέλλη (1981), Πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα (1980), Η Μαρία της σιωπής (1973), Η Αλίκη δικτάτωρ (1972), Η κόρη του ήλιου (1971), Σ' αγαπώ (1971), Ένα αστείο κορίτσι (1970), Υπολοχαγός Νατάσσα (1970), Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969), Η νεράιδα και το παλικάρι (1969), Η αγάπη μας (1968), Η αρχόντισσα και ο αλήτης (1968), Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968), Αχ αυτή η γυναίκα μου (1967), Το πιο λαμπρό αστέρι (1967), Διπλοπενιές (1966), Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Μοντέρνα σταχτοπούτα (1965), Η σοφερίνα (1964), Ο παράς και ο φουκαράς (1964), Το δόλωμα (1964), Siralardaki heyecanlar (1963), Αλίκη (1963), Η ψεύτρα (1963), Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963), Το ταξίδι (1962), Η Αλίκη στο ναυτικό (1961), Η Λίζα και η άλλη (1961), Μανταλένα (1960), Το κλοτσοσκούφι (1960), Η ζαβολιάρα (1959), Αστέρω (1959), Ερωτικές ιστορίες (1959), Η μουσίτσα (1959), Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο (1959), Αίγινα (1958), Έρωτας στους αμμόλοφους (1958), Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958), Χαρούμενοι αλήτες (1958), Μαρία Πενταγιώτισσα (1957), Κορίτσι με τα παραμύθια (1956), Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955), Το ποντικάκι (1954).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου