Σαν ψυχολογικό δοκίμιο με σαφείς σινεφιλικές τάσεις, η Εξαφάνιση είναι μια θαυμάσια σπουδή πάνω στην σκοτεινή πλευρά της Αμερικής. Πάνω στην Jane Fonda χτίζεται ένας εύθραυστος και γοητευτικός χαρακτήρας, με φροϋδικά ψυχολογικά αδιέξοδα. Όμως, ενώ στο σινεφιλισμό ο Pakula αριστεύει, χάνει, σε μεγάλο βαθμό, τον άλλο του ρόλο, που είναι η ταινία-θρίλερ. Δεν δουλεύει πολύ πάνω στην αγωνία και στον κρυφό κίνδυνο, πόσο μάλλον όταν καταλήγει σε μια συμβατική σκηνή, χωρίς ένταση, χωρίς πρόκληση. Έχουμε, όμως, και έναν καταλυτικό Donald Sutherland, που επιβάλει σιγά-σιγά το πρόσωπο του στο Χόλιγουντ και δύο λειτουργικότατα και θαυμαστά μουσικά μοτίβα από τον Michael Small, ένα για το θρίλερ και ένα για τον ρομαντισμό. «Υπόγεια» και η φωτογραφία του Gordon Willis και πολύ καλά στησίματα της κάμερας από τον δημιουργό. Γενικά, μια πάρα πολύ καλή πρόταση από ένα παρελθόν, για το οποίο οι Αμερικανοί, κινηματογραφικά, πρέπει να είναι υπερήφανοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου