To 1955-58 τραγουδούσε στις επιθεωρήσεις των θεάτρων «Βέμπο» και «Αλίκη», καθώς και στα κοσμικά κέντρα «Αστέρια» (Γλυφάδας) και «Μπλε Αλεπού» (οδού Τροίας). Αργότερα τραγούδησε και στα κέντρα «Λαλέουσα», μπουάτ «Χνάρι», “Belle Maison”, “Le Grillon”, «Νινέττα».
Το 1959 προσελήφθη για τις ανάγκες της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια» (σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη) στο Εθνικό Θέατρο και έκτοτε έπαιζε σε αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, κυρίως ως κορυφαίος του χορού, λόγω της ιδιαίτερης φωνής του. Η τελευταία εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο ήταν το 2003/2004 στον «Άμλετ» ως φάντασμα (σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη).
Έπαιξε (ως Δημητρίου) το 1961 στην ταινία «Άτλας» (σκηνοθεσία: Ρότζερ Κόρμαν) και το 1962 τον Αγαμέμνονα στην ταινία «Ηλέκτρα» (σενάριο, σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη).
Το 1964 τραγούδησε (σε α’ εκτέλεση στο Θέατρο Κοτοπούλη «ΡΕΞ») στο ορατόριο «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και το 1968 στο ορατόριο «Αθανάσιος Διάκος» του Γιάννη Νούσια, που ηχογραφήθηκε αργότερα από το ΕΙΡ (1971/72). To 1984 τραγούδησε στην «Ελληνική ραψωδία» του Σώτου Βασιλειάδη (α’ εκτέλεση) με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού στο «ΠΑΛΛΑΣ» (26.3.1984).
Επίσης είχε συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ραδιοφωνικές εκπομπές, χορωδίες και άλλες μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 2016.
Φιλμογραφία:
Αθανάσιος Χριστόπουλος, ένας λησμονημένος ποιητής(2001)
Και δειλός και τολμηρός (1989)
Ο πρωτάρης μπάτσος και η τροτέζα (1989)
Σιδηρά κυρία (1983)
Τα διαμάντια δε λεν ψέμματα (1980)
Ισόβια (1980)
Ο ουρανοκατέβατος (1965)
Ηλέκτρα (1962)
Άτλας (1961)
Ερωτικές ιστορίες (1959)
Μόνο για μια νύχτα (1958)
Μια ιταλίδα στην Ελλάδα (1958)
Δίψα (1957)
3 τρελοί ντετέκτιβς (1957)
Η θεία από το Σικάγο (1957)
Ο Φανούρης και το σόι του (1957)
Της τύχης τα γραμμένα (1957)
Το αμαξάκι (1957)
Τσιγγάνικο αίμα (1956)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου