Προκοπίου Ελένη

Στη φωτογραφία δίπλα από την εντυπωσιακή και χυμώδη Σπεράντζα Βρανά, διακρίνεται ένα μικροκαμωμένο αλλά γυμνασμένο κορίτσι, που εκείνη την εποχή έκανε τα πρώτα του βήματα στον χώρο του θεάματος. Η πορεία της τα επόμενα χρόνια ήταν ανοδική και βρέθηκε να έχει πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο και το θέατρο. Δεν ήταν όμως μόνο ηθοποιός. Η όμορφη κοπέλα ξεκίνησε ως χορεύτρια και αργότερα αναδείχθηκε το υποκριτικό της ταλέντο. Η Φίνος Φιλμ την αγκάλιασε, την ενέταξε στο δυναμικό της και εκείνη έδωσε τον καλύτερο της εαυτό. Υπήρξε μια από τις πιο «εξωτικές» φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σε μια εποχή που τα πλούσια μακριά μαλλιά είχαν την τιμητική τους στην μεγάλη οθόνη, εκείνη τόλμησε να κάνει καριέρα με ένα απλό κοντό, «αγορίστικο» κούρεμα που αναδείκνυε τα έντονα σχιστά της μάτια.

Δοκιμάστηκε σε όλα τα είδη. Δράμα, μιούζικαλ. κωμωδίες και τα υπηρέτησε όλα εξίσου καλά. Ο Γιάννης Δαλιανίδης την εκτιμούσε βαθύτατα όχι μόνο για τις ικανότητες και την εργατικότητα της αλλά κυρίως για το ήθος της. Ίσως αυτό να ήταν το εισιτήριο της από πολύ μικρή ηλικία για να γίνει μια «Μικρή Αφροδίτη», υπό την καθοδήγηση του Κούνδουρου. Η «Μικρή Αφροδίτη» εξελίχθηκε σε μια από τις «Κυρίες της Αυλής» δίπλα στον Ντίνο Ηλιόπουλο. Χόρευε, τραγουδούσε και έπαιζε ακούραστα. Το κύκνειο άσμα της ήταν το «Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας» ως μια αφελής αναδυόμενη στάρλετ της εποχής, χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο, πέρα από τα πλούσια εξωτερικά της χαρίσματα. Άφησε εποχή το χορευτικό με την ολόσωμη κόκκινη φόρμα.
Αποφάσισε να αποτραβηχτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1970, επειδή ένιωσε την ανάγκη να βρίσκεται δίπλα στον σύζυγο και την μονάκριβη κόρη της. Με τον σύζυγό της γνωρίστηκαν στα πλατό του Φίνου. Ήταν μεγάλος έμπορος επίπλων, ο οποίος κάλυπτε τις ανάγκες των ταινιών με διάφορα έπιπλα. Υπήρξε χορευτικό δίδυμο με τον Βαγγέλη Σειληνό, με τον οποίο χόρευαν σε όλες σχεδόν τις θεατρικές παραστάσεις της εποχής. Πέντε ταινίες έκανε και με τον Γιώργο Πάντζα. Είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις ως «Γκιουλινάρ» στο πλευρό του. Υπήρξε συμμαθήτρια στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου με την Μάρθα Καραγιάννη. Ήταν οι δυο πιο εντυπωσιακές χορεύτριες του ελληνικού κινηματογράφου. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε και μέσα από τα μιούζικαλ. Μέχρι το 1972 είχε συμμετάσχει σε 23 ταινίες. Από την στιγμή που αποχώρησε από τον χώρο του θεάματος δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις και δεν μίλησε ποτέ για την προσωπική της ζωή. Σε μια συνέντευξη της άφησε να εννοηθεί ότι η επιθυμία της ήταν να την θυμάται ο κόσμος όμορφη και εντυπωσιακή.