Garret Dillahunt, Monica Potter, Tony Goldwyn
Το ότι κατάφερε να κάνει ευπαρουσίαστο ένα τόσο μέτριο b-movie του 1972, είναι άξιο λόγου. Ο Ντένης Ηλιάδης γίνεται ο πρώτος σύγχρονος Έλληνας σκηνοθέτης στο mainstream Χόλιγουντ και μου δίνει την εντύπωση πως δεν θα το εγκαταλείψει εύκολα. Συμμαζεύει λιγάκι τα πολλά άχρηστα κόλπα του Hardcore και δίνει μία νότα χαρακτήρα σε ένα σενάριο, που εν γένει ήταν απαράδεκτο. Όμως, παραμένει το παράπονο ότι μια σπλάτερ ταινία δεν χρειάζεται να παίρνει τον εαυτό της πολύ στα ρεαλιστικά-σοβαρά, γιατί εύκολα μπορεί να μεταδώσει αρνητικό μήνυμα.
Το βασικό θετικό του Ηλιάδη είναι πως παλεύει να αποποιηθεί την κατηγοριοποίηση του στο νεανικό θρίλερ. Δεν τα καταφέρνει απόλυτα, αλλά αισθάνεται άνετα στον χαρακτηρισμό του «ακατάλληλου», που οι Αμερικανοί πασχίζουν να αποφύγουν. Ο Έλληνας σκηνοθέτης προσπαθεί και να κρατάει με μοντέρνο τρόπο την κάμερα του, αλλά ταυτόχρονα να μην στερηθεί παντελώς την συγγένεια του με την παλιά b-movie ταινία. Η ταινία είναι ευπαρουσίαστη για τους φαν του θρίλερ, κρύβει μια δημιουργική ελπίδα μέσα της, αλλά το θέμα της και η επεξεργασία του την κρατάει πολύ πίσω από πολλές απαιτήσεις ποιότητας.
Δείτε το trailer:
Το βασικό θετικό του Ηλιάδη είναι πως παλεύει να αποποιηθεί την κατηγοριοποίηση του στο νεανικό θρίλερ. Δεν τα καταφέρνει απόλυτα, αλλά αισθάνεται άνετα στον χαρακτηρισμό του «ακατάλληλου», που οι Αμερικανοί πασχίζουν να αποφύγουν. Ο Έλληνας σκηνοθέτης προσπαθεί και να κρατάει με μοντέρνο τρόπο την κάμερα του, αλλά ταυτόχρονα να μην στερηθεί παντελώς την συγγένεια του με την παλιά b-movie ταινία. Η ταινία είναι ευπαρουσίαστη για τους φαν του θρίλερ, κρύβει μια δημιουργική ελπίδα μέσα της, αλλά το θέμα της και η επεξεργασία του την κρατάει πολύ πίσω από πολλές απαιτήσεις ποιότητας.
Δείτε το trailer:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου