Η ηθοποιός Μάρω Κοντού γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1934 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στο Κουκάκι με τη μητέρα, την αδερφή και τη γιαγιά της που ήταν Σμυρνιά, αυστηρή και συντηρητική. Σε ηλικία δύο ετών έχασε τον πατέρα της από φυματίωση και έτσι τη φροντίδα της ανέλαβαν οι γυναίκες της οικογένειας.
Η μητέρα της προσελήφθη στο Υπουργείο Παιδείας και μερικά χρόνια αργότερα η μεγαλύτερη αδερφή της εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα. Το ίδιο επιθυμούσαν να κάνει και η Μάρω, καθώς η οικογένεια τα έβγαζε πέρα δύσκολα, αλλά εκείνη είχε άλλη άποψη. Από μικρή λάτρευε το χορό. Σε συνέντευξή της έχει αναφέρει πως όταν ήταν τεσσάρων ετών, άφησε το χέρι της μητέρας της μέσα στην εκκλησία, έβγαλε τα παπούτσια της και άρχισε να χορεύει υπό τους ήχους των ψαλμωδιών. Παράλληλα με τη φοίτησή της στο Γ' γυμνάσιο θηλέων στου Μακρυγιάννη, παρακολουθούσε μαθήματα σε σχολή χορού στο Κολωνάκι. Κέρδισε και μια υποτροφία για τη σχολή HLADEK στη Γερμανία, αλλά η μητέρα της ήταν ανένδοτη. Την υποχρέωσε να κάνει αίτηση στην Εθνική Τράπεζα και η Μάρω υπάκουσε. Φαινομενικά μόνο, καθώς πάνω στο χαρτί των εξετάσεων για την πρόσληψη έγραψε: "δεν με ενδιαφέρει να προσληφθώ, με πιέζουν, ευχαριστώ". Φυσικά η πράξη της δεν έμεινε κρυφή στην οικογένειά της και ακολούθησε μεγάλος καυγάς με τη μητέρα και τη γιαγιά της, αλλά ήταν ήδη αργά. Στη θέση της είχε προσληφθεί κάποιος που δεν τον πίεζαν. Έτσι η Μάρω ξεκίνησε την επαγγελματική της πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο. Από το 1954 μέχρι το 1958 ήταν μέλος του χορού σε αρχαίες τραγωδίες. Η γιαγιά της δεν την συγχώρεσε για την επιλογή της. Όταν πληροφορήθηκε ότι η εγγονή της ήταν επίσημο μέλος του Εθνικού Θεάτρου της είπε οργισμένη: "Φτου σου πουτανάκι". Η ηθοποιός δεν της κράτησε κακία, αλλά στεναχωρήθηκε που η γιαγιά της δεν έζησε τόσο, ώστε να προλάβει να δει τις καλλιτεχνικές της επιτυχίες.
Η συμμετοχή της στις αρχαίες τραγωδίες ήταν, όπως έχει πει η ίδια, "μεγάλο σχολείο", καθώς της δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή. Το 1958 πήρε την άδεια σκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού από την Ανώτατη Κρατική επιτροπή του Υπουργείου, σαν άδεια "εξαιρετικό ταλέντο". Με αυτό το εφόδιο ξεκίνησε τη φοίτησή της στο επόμενο "σχολείο", αυτό δίπλα στο Δημήτρη Χορν.
Πρωτοεμφανίστηκε στο πλευρό του μεγάλου ηθοποιού το 1959 στην παράσταση "Ρομαντσέρο". Ακολούθησε η "Οδός Ονείρων" από την οποία λίγο έλειψε να αποχωρήσει την τελευταία στιγμή, αφού σστη γενική πρόβα ένιωσε αδικημένη και απαίτησε ένα δικό της κομμάτι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της έδωσε τη "Μαύρη Φορντ", αλλά και πάλι δεν ήταν ευχαριστημένη. Τότε άκουσε τη γνώμη του Χορν,που ήταν σίγουρος ότι από ολόκληρη την παράσταση, τη μεγαλύτερη επιτυχίε θα είχε το δικό του "Ηθοποιός σημαίνει φως" και η "Μαύρη Φορντ" της Κοντού. Όπως και έγινε.
Ο Χορν επηρέαζε την ηθοποιό όχι μόνο σε θέματα αμιγώς επαγγελματικά, αλλά και σε πιο προσωπικά. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ο "συμβουλάτοράς" της αλλά και το βαρύ πυροβολικό του κινηματογράφου, Φιλοποίμην Φίνος την οδήγησαν να κάνει πλαστική στη μύτη, καθώς υποστήριζαν ότι το πρόσωπό της έβγαινε λίγο σκληρό και η μύτη της ήταν ιδανική μόνο για αρχαίες τραγωδίες. Ήταν η πρώτη επέμβαση στην εμφάνισή της, αλλά όπως ειλικρινά έχει παραδεχτεί, δεν ήταν η μοναδική. Η ηθοποιός θυμάται μέχρι σήμερα και την απάντηση που της είχε δώσει ο Χορν όταν του ζήτησε να την κάνει "Βουγιουκλάκη": "ευχή και κατάρα σου δίνω να μη γίνεις λαϊκό είδωλο. Μπορείς να παίζεις μέχρι τα 80 σου σε ωραίες δουλειές; Αυτό είναι ηθοποιός!"
Η Μάρω Κοντού ακολούθησε και αυτή τη συμβουλή. Μετά από 35 χρόνια θεατρικής κινηματογραφικής καριέρας, μετράει σχεδόν 60 ταινίες και 90 θεατρικά και παραμένει ακόμα δραστήρια και ανοιχτή σε καινούριες επαγγελματικές προκλήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου