Robert De Niro, Michael Douglas
Μετά την τεράστια επιτυχία του Hangover το 2009, οι ταινίες με αλκοόλ και ξέφρενη διασκέδαση απέκτησαν άλλο νόημα. Για την ακρίβεια ανανεώθηκαν, καθότι αποτελούσαν ένα επαναλαμβανόμενο και κουραστικό είδος. Αφού το Hangover απέκτησε ένα ανιαρό και μέτριο sequel (και πρόσφατα την κάπως καλύτερη τρίτη ταινία, που δεν πολυείχε σχέση με Hangover), ψάχναμε το next best thing στο είδος. Το Project X ήταν καλό, το 21 and Over απλά συμπαθητικό και τώρα προέκυψε από το πουθενά το Last Vegas.
Δεν έχει σχέση όπως είναι λογικό με εφηβικά πάρτι και τα ρέστα (άσχετα αν οι πρωταγωνιστές θέλουν να νιώσουν έτσι), αλλά ποιος θα έλεγε όχι σε μια ταινία με τους Morgan Freeman, Michael Douglas, Robert De Niro και Kevin Kline; H ιστορία μπορεί να μοιάζει κάπως πρωτότυπη σαν ιδέα, αλλά κοινότυπη σαν εκτέλεση και συν τοις άλλοις το Hangover να έχει ανεβάσει κατά πολύ τον πήχη, ωστόσο η κλάση των 4 πρωταγωνιστών και φυσικά αρκετές αστείες σκηνές προσφέρουν άφθονο χαβαλέ και μια εύπεπτη ταινία, ότι πρέπει για ένα ευχάριστο βράδυ. Από τις πρώτες σκηνές, η ταινία έχει έναν καλό ρυθμό που δεν σε κάνει σε καμιά περίπτωση να βαρεθείς, ενώ παράλληλα οι τέσσερις σταρ φαίνεται ότι το καταδιασκεδάζουν. Μπορεί να μην λείπουν τα κλισέ τους είδους. ωστόσο κάποιες φορές δείχνουν να παραμερίζονται. To κλειδί του Last Vegas που κάνει και την διαφορά είναι το κέφι των ηθοποιών και ότι λειτουργούν σαν ομάδα και “ανεβάζουν” το (από ένα σημείο και μετά) μονοδιάστατο σενάριο, δίνοντας μεγάλες κωμικές ανάσες. O Douglas και ο De Niro βρίσκονται σε σχετικά γνώριμους ρόλους (ο ένας γυναικάς, ο άλλος κάπως μουρτζούφλης), ο Freeman σε κόντρα ρόλο και τα πηγαίνει περίφημα, ενώ χαιρόμαστε που βλέπουμε μετά από καιρό και τον Kevin Kline.
H ταινία σε γενικές γραμμές είναι πολύ ευχάριστη, προσφέρει αρκετό γέλιο, σέβεται τον θεατή και παρά το όποια κλισέ μπορεί να βρει κανείς (δεν υπάρχει πλέον τέλεια ταινία), πετυχαίνει τον στόχο της που είναι να κάνει τον θεατή να περάσει ένα ξέγνοιαστο διωράκι χωρίς σκοτούρες. Και πολλές φορές αυτό είναι αρκετό για μια κωμωδία, ειδικά σε μια εποχή που τις ψάχνεις με το κιάλι.
Δείτε το trailer
Μετά την τεράστια επιτυχία του Hangover το 2009, οι ταινίες με αλκοόλ και ξέφρενη διασκέδαση απέκτησαν άλλο νόημα. Για την ακρίβεια ανανεώθηκαν, καθότι αποτελούσαν ένα επαναλαμβανόμενο και κουραστικό είδος. Αφού το Hangover απέκτησε ένα ανιαρό και μέτριο sequel (και πρόσφατα την κάπως καλύτερη τρίτη ταινία, που δεν πολυείχε σχέση με Hangover), ψάχναμε το next best thing στο είδος. Το Project X ήταν καλό, το 21 and Over απλά συμπαθητικό και τώρα προέκυψε από το πουθενά το Last Vegas.
Δεν έχει σχέση όπως είναι λογικό με εφηβικά πάρτι και τα ρέστα (άσχετα αν οι πρωταγωνιστές θέλουν να νιώσουν έτσι), αλλά ποιος θα έλεγε όχι σε μια ταινία με τους Morgan Freeman, Michael Douglas, Robert De Niro και Kevin Kline; H ιστορία μπορεί να μοιάζει κάπως πρωτότυπη σαν ιδέα, αλλά κοινότυπη σαν εκτέλεση και συν τοις άλλοις το Hangover να έχει ανεβάσει κατά πολύ τον πήχη, ωστόσο η κλάση των 4 πρωταγωνιστών και φυσικά αρκετές αστείες σκηνές προσφέρουν άφθονο χαβαλέ και μια εύπεπτη ταινία, ότι πρέπει για ένα ευχάριστο βράδυ. Από τις πρώτες σκηνές, η ταινία έχει έναν καλό ρυθμό που δεν σε κάνει σε καμιά περίπτωση να βαρεθείς, ενώ παράλληλα οι τέσσερις σταρ φαίνεται ότι το καταδιασκεδάζουν. Μπορεί να μην λείπουν τα κλισέ τους είδους. ωστόσο κάποιες φορές δείχνουν να παραμερίζονται. To κλειδί του Last Vegas που κάνει και την διαφορά είναι το κέφι των ηθοποιών και ότι λειτουργούν σαν ομάδα και “ανεβάζουν” το (από ένα σημείο και μετά) μονοδιάστατο σενάριο, δίνοντας μεγάλες κωμικές ανάσες. O Douglas και ο De Niro βρίσκονται σε σχετικά γνώριμους ρόλους (ο ένας γυναικάς, ο άλλος κάπως μουρτζούφλης), ο Freeman σε κόντρα ρόλο και τα πηγαίνει περίφημα, ενώ χαιρόμαστε που βλέπουμε μετά από καιρό και τον Kevin Kline.
H ταινία σε γενικές γραμμές είναι πολύ ευχάριστη, προσφέρει αρκετό γέλιο, σέβεται τον θεατή και παρά το όποια κλισέ μπορεί να βρει κανείς (δεν υπάρχει πλέον τέλεια ταινία), πετυχαίνει τον στόχο της που είναι να κάνει τον θεατή να περάσει ένα ξέγνοιαστο διωράκι χωρίς σκοτούρες. Και πολλές φορές αυτό είναι αρκετό για μια κωμωδία, ειδικά σε μια εποχή που τις ψάχνεις με το κιάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου