Εξαρχάκος Χρόνης

Ο ηθοποιός Χρόνης Εξαρχάκος, όπως στους ρόλους του έτσι και στην πραγματική ζωή σκορπούσε απλόχερα το γέλιο. Οι φίλοι του τον περιγράφουν ως έναν ευχάριστο και πλακατζή άνθρωπο ο οποίος όμως, είχε έντονα ξεσπάσματα και εκρήξεις. Ο Κώστας Βουτσάς με τον οποίο ήταν φίλοι, θυμάται τον κυκλοθυμικό του χαρακτήρα, αλλά και το γεγονός ότι ήταν πολύ αγαπητός στις παρέες του. Πολλοί αποδίδουν τις απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά του στην καταπίεση που δεχόταν από την μητέρα του. Ο ηθοποιός έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του μαζί της, καθώς η μάνα του ήταν ανάπηρη και χρειαζόταν ιδιαίτερη φροντίδα. Μάνα και γιος ήταν πολύ δεμένοι, αλλά όπως αναφέρουν φίλοι και συνεργάτες του, ο Εξαρχάκος φοβόταν τη μητέρα του.

Λέγεται πως λόγω της μεγάλης αδυναμίας που του είχε, δεν τον ενθάρρυνε να παντρευτεί, ενώ αργότερα δεν ενέκρινε τις επιλογές της προσωπικής του ζωής. Τελικά, ο ηθοποιός δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν έκανε οικογένεια. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έζησε μαζί της. 
Ο Χρόνης Εξαρχάκος προσβλήθηκε από καρκίνο τον οποίο, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, δεν κατάφερε να νικήσει. Ωστόσο, ακόμα και όταν αντιμετώπιζε το σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του, δεν έχασε το χιούμορ του. Ο Κώστας Βουτσάς θυμάται τον αγαπημένο του φίλο στο νοσοκομείο, όταν η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί, να πειράζει τις νοσοκόμες, να λέει αστεία και να κάνει πλάκες. Ο Χρόνης Εξαρχάκος έφυγε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1984. Η μητέρα του δεν άντεξε το χαμό του. Μαράζωσε και ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, έφυγε και η ίδια από τη ζωή.

Ο Χρόνης Εξαρχάκος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σε ηλικία 31 ετών αποφοίτησε από τη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη, αλλά πριν γίνει ηθοποιός εργαζόταν ως τεχνικός στο θέατρο. Τότε συνεργαζόταν κυρίως με τον Κώστα Ρηγόπουλο και την Κάκια Αναλυτή. Στον θίασό τους έκανε το ντεμπούτο του σαν ηθοποιός, στο έργο «Βίλα των οργίων». Το ταλέντο του ήταν το καλύτερο εισιτήριο για να εργαστεί και στον κινηματογράφο, ένα χρόνο μετά την εμφάνισή του στο σανίδι. Παρόλο που δεν ερμήνευε τους πρώτους ρόλους, οι ερμηνείες του πάντα έκλεβαν την παράσταση και οι ατάκες του, πολλές φορές έγιναν φράσεις της καθημερινότητας, καθώς η αδιόρατη ειρωνεία του ήταν ένα πετυχημένο κοινωνικό σχόλιο. Έζησε διακριτικά, χωρίς σκάνδαλα και προκλήσεις, όπως οι περισσότεροι ηθοποιοί της γενιάς του. Έφυγε μόλις 52 ετών.