1892 - 1957
Ο Oliver Hardy με το φοβερό παρατσούκλι Babe, καταγόταν από γονείς που ουδεμία σχέση είχαν με τη showbiz. Χαρισματικός τραγουδιστής, συμμετείχε από ηλικία 8 ετών σε παραστάσεις αν και η κινηματογραφική του περσόνα έμελλε να απογειωθεί και να ταυτιστεί φυσικά με την εικόνα του υπερμεγέθους αυταρχικού μεγάλου παιδιού που ενώ ανέχεται με δυσκολία τον φίλο του Σταν, αρκείται στο να του επιδεικνύει την (αμφισβητούμενη) ανωτερότητά του.
Βλέπετε ήταν προικισμένος με το εξαιρετικό προνόμιο του να μην ξέρει πολλά αλλά να γνωρίζει λίγα για πολλά πράγματα.
Ο Norvell Hardy γεννιέται στις 18 Ιανουαρίου 1892 στο Χάρλεμ της Τζόρτζια ως έναν από τα πέντε παιδιά του φοροεισπράκτορα της κομητείας Όλιβερ και της συζύγου του Έμιλι. Ο πατέρα ωστόσο πεθαίνει μόλις 10 μήνες μετά τη γέννηση του Norvell, κάτι που ανάγκασε τη μητέρα να νοικιάζει δωμάτια στην οικία τους για να μπορεί να συντηρεί την πολυπληθή της οικογένεια.
Από πολύ μικρός ακόμα, ο Norvell ανέπτυξε μια πρωτοφανή αγάπη για το τραγούδι και ανέβηκε από πολύ νωρίς στη σκηνή. Το σχολείο δεν τον ενδιέφερε, ούτε και η στρατιωτική ακαδημία όπου φοίτησε για λίγο, καθώς ήξερε ότι θα γινόταν ηθοποιός και τραγουδιστής, όχι αξιωματικός του στρατού. Κι έτσι αναλαμβάνει μικρορολάκια σε θεατρικές παραστάσεις αλλά και στα μιούζικ-χολ της εποχής, παλεύοντας για να τα καταφέρει.
Το 1910 επέστρεψε στο χωριό του και βρήκε δουλειά στα παρασκήνια αίθουσας βοντβίλ και σινεμά, όντας κυριολεκτικά ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές: επιστάτης, ταμίας, φύλακας αλλά και τεχνικός προβολής. Την ίδια εποχή υιοθετεί ως όνομά του το Oliver, για να τιμήσει τον αδικοχαμένο πατέρα του και πλέον όλοι τον φωνάζουν Oli ή και Babe βέβαια.
Όντας σε επαφή με τον βωβό κινηματογράφο της εποχής ως ταξιθέτης αλλά και μηχανικός προβολής όπως είπαμε, του σφηνώνεται η ιδέα ότι ο ίδιος θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά στο μεγάλο πανί από κείνη που έκαναν οι ηθοποιοί του καιρού. Κι έτσι επόμενη λογική κίνηση ήταν να μετακομίσει στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα, την πόλη που είχε ήδη αρχίσει να ανθεί η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών (1913).
Εκεί είναι που θα ξεκινήσει να γυρνά ταινίες την ημέρα και να εμφανίζεται στη σκηνή καμπαρέ και νυχτερινών κέντρων το βράδυ.
Αποτέλεσμα; Από το 1914 που γύρισε την πρώτη του ταινία Outwitting Dad μέχρι το 1915 να κάνει περισσότερες από 50 ταινίες μικρού μήκους.
Οι θηριώδεις διαστάσεις του (ύψος 1,85 και βάρος 136 κιλά) περιόριζαν βέβαια το ρεπερτόριό του είτε σε ρόλους κακού και σκληρού είτε σε κωμικά νούμερα, με τον Oliver να τα πηγαίνει αξιοσημείωτα καλά και στις δύο τυποποιήσεις.
Την ίδια εποχή γνώρισε και παντρεύτηκε την πρώτη γυναίκα του, την πιανίστρια Μαντλίν Σαλόσιν. Περιστασιακά κατέβαινε και στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί σε ταινίες που γυρίζονταν εκεί, αν και είχε πάντα έδρα το Τζάκσονβιλ.
Κι έτσι το 1917, έπειτα από πολλές ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους (μέχρι και με τον επίσης άσημο Τσάρλι Τσάπλιν συνεργάστηκε αυτή την εποχή), αποφάσισε να κυνηγήσει την τύχη του στην Καλιφόρνια. Στην βαριά βιομηχανία της Αμερικανικής κινηματογραφίας που μόλις είχε πάρει τα πάνω της ο Oliver έτυχε της ίδιας θερμής υποδοχής. Ο «βαρύς», όπως τον έλεγαν πια στην Καλιφόρνια, έπαιζε με σταθερό ρυθμό σε φιλμ της εποχής ενσαρκώνοντας αντισυμβατικούς σκληρούς και κωμικούς χαρακτήρες, αν και πλέον τυποποιήθηκε στον ρόλο του σωματικά τρομακτικού «κακού»!
Την ίδια χρονιά (1917) συνεργάζεται με τον λιπόσαρκο Βρετανό ηθοποιό Stan Laurel σε δύο τρεις ταινίες, αν και η συνάντησή τους πέρασε στα ψιλά. Το αχτύπητο δίδυμο δεν ήταν ακόμα έτοιμο να γεννηθεί.
Μέχρι το 1923 είχε κάνει περισσότερες από 40 χολιγουντιανές ταινίες, αριθμός που εκτοξεύτηκε στις 90 μέχρι το 1926. Αυτή την περίοδο (1919) χώρισε από την πρώτη του σύζυγο και παντρεύτηκε το 1921 την ηθοποιό Μιρτλ Ριβς, με την οποία ωστόσο δεν ευτύχησε όπως έλπιζε καθώς σύντομα η νέα η νέα του σύζυγος βουτήχτηκε στον κόσμο του αλκοόλ.
Ήταν το 1926 όταν έκλεισε συμβόλαιο με το μικρό αλλά δραστήριο στούντιο του Χαλ Ρόουτς και ήταν αυτός ακριβώς ο παραγωγός που διείδε τη χημεία του χοντρού Oliver με τον λιγνό Stan, ο οποίος είχε αποβιβαστεί από την Αγγλία στον Νέο Κόσμο ακολουθώντας τα ίχνη του Τσάρλι Τσάπλιν.
Την εποχή που άρχισε να συνεργάζεται με τον Oliver, ο Stan ήταν ένας φέρελπις κωμικός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του βωβού, έχοντας μάλιστα υπογράψει τη σκηνοθεσία σε αρκετά φιλμ που είχε εμφανιστεί ο Oliver.
Η εταιρεία του Ρόουτς ήταν όπως είπαμε αυτή που έφερε κοντά τους δύο κωμικούς, έχοντας ήδη διαπιστώσει ότι το δίδυμο Laurel & Hardy μαγνήτιζε ιδιαίτερα το κοινό. Κι έτσι απλά δημιουργήθηκε το πιο διάσημο κινηματογραφικό ζευγάρι όλων των εποχών. Η αρχή έγινε με το φιλμ Putting pants on Phillip και ακολούθησε ένας μεγάλος αριθμός ταινιών μικρού μήκους με σπαρταριστές περιπέτειες.
Το υπερεπιτυχημένο εισπρακτικά δίδυμο ήταν τόσο ανεπανάληπτο που το στούντιο έφτιαξε μια νέα σειρά κωμωδιών μικρού μήκους ειδικά για τους δυο τους, την οποία ονόμασε Laurel & Hardy. Και ήταν το φιλμάκι The second handred years του 1927 που θα τους έστελνε ήδη από την πρώτη στιγμή στην κωμική αθανασία.
Στα κατοπινά φιλμ οι Laurel & Hardy θα ανέπτυσσαν σταδιακά τους χαρακτήρες με τους οποίους θα περνούσαν τελικά στο κινηματογραφικό πάνθεο. Όσο για την επιτυχία τους, πραγματικά πρωτόγνωρη: μέσα σε τρία χρόνια είναι στην κορυφή, έχοντας πια στο ενεργητικό τους ακόμα και μιούζικαλ.
Το The rogue song (1930) γίνεται ανάρπαστο και σηματοδοτεί τη στροφή του διδύμου σε ταινίες μεγάλου μήκους, ταυτοχρόνως βέβαια με τη δουλειά τους στα κωμικά σκετσάκια, η οποία σύντομα θα βραβευόταν με Όσκαρ.
Ήταν το 1932 όταν απέσπασαν χρυσό αγαλματίδιο για το καλύτερο φιλμάκι μικρού μήκους, το μοναδικό Music box.
Εγγεγραμμένοι στην κωμική παράδοση του Τσάρλι Τσάπλιν, του Μπάστερ Κίτον και του Χάρι Λάνγκτον, οι Χοντρός και Λιγνός έβγαζαν γέλιο από τις περιπέτειες των δύο ακίνδυνων και σχετικά ελαφρόμυαλων μεγάλων παιδιών μέσα στον επικίνδυνο κόσμο των ενηλίκων.
Από το 1927 ως το 1940, οι Laurel & Hardy έκαναν 60 κωμωδίες μικρού μήκους και 16 ταινίες μεγάλου μήκους, πάντα για λογαριασμό του στούντιο του Χαλ Ρόουτς, μεταξύ των οποίων και τη σπουδαία Big Business (1929), η οποία περιλαμβάνεται σταθερά σε κάθε λίστα με τις καλύτερες κωμωδίες της βωβής περιόδου.
Η έλευση του ήχου στην κινηματογραφική επικράτεια όχι μόνο δεν απείλησε τις καριέρες τους, όπως τόσων και τόσων κωμικών της εποχής, αλλά τουναντίον εκτόξευσε ακόμα ψηλότερα την κατακλυσμιαία επιτυχία του Χοντρού και Λιγνού: η Βρετανική προφορά του Stan και το ηχόχρωμα του Αμερικανικού Νότου του Oliver έφεραν νέες διαστάσεις στη σπαρταριστή κωμική δουλειά τους.
Από την περίοδο αυτή ξεχωρίζουν τα αριστουργήματα Sons of the Desert (1933) και Way out west (1937).
Την ίδια εποχή, ο Oliver δίνει οριστικό τέλος στο γάμο του με τη Μιρτλ και είναι πια έτοιμος για άλλα. Σχεδόν αμέσως συνδέεται ερωτικά με μια βοηθό του κινηματογραφικού τους συνεργείου, τη Βιρτζίνια Λούσιλ Τζόους, την οποία ερωτεύεται παράφορα, παντρεύεται την επόμενη χρονιά και περνά στο πλάι της όλα τα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι δυο παντοτινοί συνεργάτες δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι. Παρέχουν έτσι αφειδώς τις ψυχαγωγικές τους υπηρεσίες στον Αμερικάνικο στρατό και συνεχίζουν την αμίμητη κινηματογραφικά δουλειά τους, από την οποία ξεχωρίζουν τα φιλμ A chump at Oxford και Saps and sea.
Εξαιτίας της διαμάχης τους για όρους του συμβολαίου, οι Hardy και Laurel διακόπτουν τη συνεργασία τους με το στούντιο του Ρόουτς και υπογράφουν τόσο με την 20th Century Fox όσο και με την MGM. Τα μεγάλα στούντιο δεν θέλουν όμως τα κωμικά σκετσάκια μικρού μήκους τους και τους αναγκάζουν να παίξουν σε κακογραμμένες και φτηνές μεγάλου μήκους παραγωγές, με την πτώση της ποιότητας της δουλειάς τους να είναι πλέον εμφανής, καθώς το δίδυμο έχασε ταυτοχρόνως και τον απόλυτο έλεγχο της παραγωγής.
Και κάτι ακόμα: την ώρα που ο πειραματισμός και οι αυθορμητισμός ήταν το κρυμμένο τους ατού στο γύρισμα, τα μεγάλα στούντιο το απαγόρευσαν αυτό δια ροπάλου, στερώντας τους έτσι το αλατοπίπερο της κωμικής τους δουλειάς.
Αποθαρρυμένοι πια, οι Laurel και Hardy εγκατέλειψαν οριστικά την κινηματογραφική επικράτεια το 1945, επιστρέφοντας μόνο μια φορά έκτοτε στο μεγάλο πανί, στο όχι ακριβώς αριστούργημά τους Atoll K του 1951.
Το 1947 περιόδευαν εκτεταμένα στη Μεγάλη Βρετανία, όπου έτυχαν ιδιαίτερα θερμής υποδοχής και όργωσαν πολλές ακόμα ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία και τις σκανδιναβικές χώρες.
Τη χρονιά 1953 - 1954 επανέλαβαν την ετήσια διεθνή τουρνέ τους, ενώ ο Hardy εμφανίστηκε σε δεύτερους ρόλους σε δύο ταινίες, στο The fighting Kentuckian του 1949 και στο Riding high 1950 του Φρανκ Κάπρα.
Το 1956, οι Laurel και Hardy ετοίμαζαν τη μεγάλη κινηματογραφική (και τηλεοπτική) επιστροφή τους, αν και τα σχέδια έπρεπε να ματαιωθούν εξαιτίας της συνεχούς επιδεινούμενης υγείας των δυο τους. Την ίδια χρονιά, ο αγαπημένος Λιγνός έπαθε καρδιακό επεισόδιο και ο Χοντρός υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό (Σεπτέμβριος) που τον καθήλωσε τους επόμενους μήνες στο κρεβάτι.
Πλέον δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε να κινηθεί. Τον Αύγουστο του 1957 υπέστη δύο νέα εγκεφαλικά και έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 του μήνα, αγνώριστος πια καθώς είχε χάσει περισσότερα από 70 κιλά, τόσο εξαιτίας της κακής τους υγείας όσο και ως αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας να κοιτάξει λίγο τον εαυτό του.
Ο Oliver Hardy με το φοβερό παρατσούκλι Babe, καταγόταν από γονείς που ουδεμία σχέση είχαν με τη showbiz. Χαρισματικός τραγουδιστής, συμμετείχε από ηλικία 8 ετών σε παραστάσεις αν και η κινηματογραφική του περσόνα έμελλε να απογειωθεί και να ταυτιστεί φυσικά με την εικόνα του υπερμεγέθους αυταρχικού μεγάλου παιδιού που ενώ ανέχεται με δυσκολία τον φίλο του Σταν, αρκείται στο να του επιδεικνύει την (αμφισβητούμενη) ανωτερότητά του.
Βλέπετε ήταν προικισμένος με το εξαιρετικό προνόμιο του να μην ξέρει πολλά αλλά να γνωρίζει λίγα για πολλά πράγματα.
Ο Norvell Hardy γεννιέται στις 18 Ιανουαρίου 1892 στο Χάρλεμ της Τζόρτζια ως έναν από τα πέντε παιδιά του φοροεισπράκτορα της κομητείας Όλιβερ και της συζύγου του Έμιλι. Ο πατέρα ωστόσο πεθαίνει μόλις 10 μήνες μετά τη γέννηση του Norvell, κάτι που ανάγκασε τη μητέρα να νοικιάζει δωμάτια στην οικία τους για να μπορεί να συντηρεί την πολυπληθή της οικογένεια.
Από πολύ μικρός ακόμα, ο Norvell ανέπτυξε μια πρωτοφανή αγάπη για το τραγούδι και ανέβηκε από πολύ νωρίς στη σκηνή. Το σχολείο δεν τον ενδιέφερε, ούτε και η στρατιωτική ακαδημία όπου φοίτησε για λίγο, καθώς ήξερε ότι θα γινόταν ηθοποιός και τραγουδιστής, όχι αξιωματικός του στρατού. Κι έτσι αναλαμβάνει μικρορολάκια σε θεατρικές παραστάσεις αλλά και στα μιούζικ-χολ της εποχής, παλεύοντας για να τα καταφέρει.
Το 1910 επέστρεψε στο χωριό του και βρήκε δουλειά στα παρασκήνια αίθουσας βοντβίλ και σινεμά, όντας κυριολεκτικά ένας άνθρωπος για όλες τις δουλειές: επιστάτης, ταμίας, φύλακας αλλά και τεχνικός προβολής. Την ίδια εποχή υιοθετεί ως όνομά του το Oliver, για να τιμήσει τον αδικοχαμένο πατέρα του και πλέον όλοι τον φωνάζουν Oli ή και Babe βέβαια.
Όντας σε επαφή με τον βωβό κινηματογράφο της εποχής ως ταξιθέτης αλλά και μηχανικός προβολής όπως είπαμε, του σφηνώνεται η ιδέα ότι ο ίδιος θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά στο μεγάλο πανί από κείνη που έκαναν οι ηθοποιοί του καιρού. Κι έτσι επόμενη λογική κίνηση ήταν να μετακομίσει στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα, την πόλη που είχε ήδη αρχίσει να ανθεί η παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών (1913).
Αποτέλεσμα; Από το 1914 που γύρισε την πρώτη του ταινία Outwitting Dad μέχρι το 1915 να κάνει περισσότερες από 50 ταινίες μικρού μήκους.
Οι θηριώδεις διαστάσεις του (ύψος 1,85 και βάρος 136 κιλά) περιόριζαν βέβαια το ρεπερτόριό του είτε σε ρόλους κακού και σκληρού είτε σε κωμικά νούμερα, με τον Oliver να τα πηγαίνει αξιοσημείωτα καλά και στις δύο τυποποιήσεις.
Την ίδια εποχή γνώρισε και παντρεύτηκε την πρώτη γυναίκα του, την πιανίστρια Μαντλίν Σαλόσιν. Περιστασιακά κατέβαινε και στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί σε ταινίες που γυρίζονταν εκεί, αν και είχε πάντα έδρα το Τζάκσονβιλ.
Την ίδια χρονιά (1917) συνεργάζεται με τον λιπόσαρκο Βρετανό ηθοποιό Stan Laurel σε δύο τρεις ταινίες, αν και η συνάντησή τους πέρασε στα ψιλά. Το αχτύπητο δίδυμο δεν ήταν ακόμα έτοιμο να γεννηθεί.
Ήταν το 1926 όταν έκλεισε συμβόλαιο με το μικρό αλλά δραστήριο στούντιο του Χαλ Ρόουτς και ήταν αυτός ακριβώς ο παραγωγός που διείδε τη χημεία του χοντρού Oliver με τον λιγνό Stan, ο οποίος είχε αποβιβαστεί από την Αγγλία στον Νέο Κόσμο ακολουθώντας τα ίχνη του Τσάρλι Τσάπλιν.
Την εποχή που άρχισε να συνεργάζεται με τον Oliver, ο Stan ήταν ένας φέρελπις κωμικός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης του βωβού, έχοντας μάλιστα υπογράψει τη σκηνοθεσία σε αρκετά φιλμ που είχε εμφανιστεί ο Oliver.
Η εταιρεία του Ρόουτς ήταν όπως είπαμε αυτή που έφερε κοντά τους δύο κωμικούς, έχοντας ήδη διαπιστώσει ότι το δίδυμο Laurel & Hardy μαγνήτιζε ιδιαίτερα το κοινό. Κι έτσι απλά δημιουργήθηκε το πιο διάσημο κινηματογραφικό ζευγάρι όλων των εποχών. Η αρχή έγινε με το φιλμ Putting pants on Phillip και ακολούθησε ένας μεγάλος αριθμός ταινιών μικρού μήκους με σπαρταριστές περιπέτειες.
Στα κατοπινά φιλμ οι Laurel & Hardy θα ανέπτυσσαν σταδιακά τους χαρακτήρες με τους οποίους θα περνούσαν τελικά στο κινηματογραφικό πάνθεο. Όσο για την επιτυχία τους, πραγματικά πρωτόγνωρη: μέσα σε τρία χρόνια είναι στην κορυφή, έχοντας πια στο ενεργητικό τους ακόμα και μιούζικαλ.
Το The rogue song (1930) γίνεται ανάρπαστο και σηματοδοτεί τη στροφή του διδύμου σε ταινίες μεγάλου μήκους, ταυτοχρόνως βέβαια με τη δουλειά τους στα κωμικά σκετσάκια, η οποία σύντομα θα βραβευόταν με Όσκαρ.
Ήταν το 1932 όταν απέσπασαν χρυσό αγαλματίδιο για το καλύτερο φιλμάκι μικρού μήκους, το μοναδικό Music box.
Εγγεγραμμένοι στην κωμική παράδοση του Τσάρλι Τσάπλιν, του Μπάστερ Κίτον και του Χάρι Λάνγκτον, οι Χοντρός και Λιγνός έβγαζαν γέλιο από τις περιπέτειες των δύο ακίνδυνων και σχετικά ελαφρόμυαλων μεγάλων παιδιών μέσα στον επικίνδυνο κόσμο των ενηλίκων.
Από το 1927 ως το 1940, οι Laurel & Hardy έκαναν 60 κωμωδίες μικρού μήκους και 16 ταινίες μεγάλου μήκους, πάντα για λογαριασμό του στούντιο του Χαλ Ρόουτς, μεταξύ των οποίων και τη σπουδαία Big Business (1929), η οποία περιλαμβάνεται σταθερά σε κάθε λίστα με τις καλύτερες κωμωδίες της βωβής περιόδου.
Από την περίοδο αυτή ξεχωρίζουν τα αριστουργήματα Sons of the Desert (1933) και Way out west (1937).
Την ίδια εποχή, ο Oliver δίνει οριστικό τέλος στο γάμο του με τη Μιρτλ και είναι πια έτοιμος για άλλα. Σχεδόν αμέσως συνδέεται ερωτικά με μια βοηθό του κινηματογραφικού τους συνεργείου, τη Βιρτζίνια Λούσιλ Τζόους, την οποία ερωτεύεται παράφορα, παντρεύεται την επόμενη χρονιά και περνά στο πλάι της όλα τα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι δυο παντοτινοί συνεργάτες δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι. Παρέχουν έτσι αφειδώς τις ψυχαγωγικές τους υπηρεσίες στον Αμερικάνικο στρατό και συνεχίζουν την αμίμητη κινηματογραφικά δουλειά τους, από την οποία ξεχωρίζουν τα φιλμ A chump at Oxford και Saps and sea.
Εξαιτίας της διαμάχης τους για όρους του συμβολαίου, οι Hardy και Laurel διακόπτουν τη συνεργασία τους με το στούντιο του Ρόουτς και υπογράφουν τόσο με την 20th Century Fox όσο και με την MGM. Τα μεγάλα στούντιο δεν θέλουν όμως τα κωμικά σκετσάκια μικρού μήκους τους και τους αναγκάζουν να παίξουν σε κακογραμμένες και φτηνές μεγάλου μήκους παραγωγές, με την πτώση της ποιότητας της δουλειάς τους να είναι πλέον εμφανής, καθώς το δίδυμο έχασε ταυτοχρόνως και τον απόλυτο έλεγχο της παραγωγής.
Και κάτι ακόμα: την ώρα που ο πειραματισμός και οι αυθορμητισμός ήταν το κρυμμένο τους ατού στο γύρισμα, τα μεγάλα στούντιο το απαγόρευσαν αυτό δια ροπάλου, στερώντας τους έτσι το αλατοπίπερο της κωμικής τους δουλειάς.
Αποθαρρυμένοι πια, οι Laurel και Hardy εγκατέλειψαν οριστικά την κινηματογραφική επικράτεια το 1945, επιστρέφοντας μόνο μια φορά έκτοτε στο μεγάλο πανί, στο όχι ακριβώς αριστούργημά τους Atoll K του 1951.
Το 1947 περιόδευαν εκτεταμένα στη Μεγάλη Βρετανία, όπου έτυχαν ιδιαίτερα θερμής υποδοχής και όργωσαν πολλές ακόμα ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία και τις σκανδιναβικές χώρες.
Το 1956, οι Laurel και Hardy ετοίμαζαν τη μεγάλη κινηματογραφική (και τηλεοπτική) επιστροφή τους, αν και τα σχέδια έπρεπε να ματαιωθούν εξαιτίας της συνεχούς επιδεινούμενης υγείας των δυο τους. Την ίδια χρονιά, ο αγαπημένος Λιγνός έπαθε καρδιακό επεισόδιο και ο Χοντρός υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό (Σεπτέμβριος) που τον καθήλωσε τους επόμενους μήνες στο κρεβάτι.
Πλέον δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε να κινηθεί. Τον Αύγουστο του 1957 υπέστη δύο νέα εγκεφαλικά και έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 του μήνα, αγνώριστος πια καθώς είχε χάσει περισσότερα από 70 κιλά, τόσο εξαιτίας της κακής τους υγείας όσο και ως αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας να κοιτάξει λίγο τον εαυτό του.
Ο θάνατος του Χοντρού και η συγκινητική δήλωση του Λιγνού
Μια εβδομάδα μετά τον θάνατο του Hardy, ο Stan Laurel, που δεν συνήλθε ποτέ μετά τον θάνατο του καρδιακού φίλου και παντοτινού συνεργάτη του, έδωσε μια συγκινητική συνέντευξη στο ραδιόφωνο: «Ήταν σαν αδερφός μου. Έτσι τελειώνει η ιστορία του Χοντρού και του Λιγνού».
Ο Stan έφυγε από τη ζωή από καρδιακή προσβολή τον Φεβρουάριο του 1965. Εκείνος πρόλαβε βέβαια να δει την εκ νέου ανακάλυψη του σπαρταριστού διδύμου από κριτικούς και κοινό, με τις παμπάλαιες ταινίες τους να γνωρίζουν πια μια αξιοσημείωτη αναβίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου